| |
LAUREAT
NAGRODY IM. OSKARA KOLBERGA
"ZA ZASŁUGI DLA KULTURY LUDOWEJ" w 2006 roku
Twórczość Eugeniusza Brożka jest dobrze znana w szerokich kręgach sympatyków i znawców jego sztuki, bogato udokumentowana w zbiorach muzealnych m. in.: w Muzeach Etnograficznych w Krakowie, Warszawie, Toruniu, Poznaniu, Muzeum Narodowym w Kielcach i Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu. Jego obrazy znajdują się w licznych prestiżowych galeriach i kolekcjach prywatnych w kraju i poza jego granicami: Australii Francji, Holandii, Belgii, Niemczech, Szwajcarii, w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Urodził się 22 sierpnia 1947 r. w rodzinie robotniczo-chtopskiej, we wsi Przełaj koło Sędziszowa. Po ukończeniu szkoły podstawowej wyjechał na Śląsk, gdzie podjął naukę w Zasadniczej Szkole Górniczej w Sosnowcu. Przez trzy lata zarabiał jako górnik, a następnie ślusarz i spawacz w hucie "Katowice" i Fabryce Kotłów w Raciborzu. W rodzinne strony powrócił w 1976 r. podejmując pracę w podobnej Fabryce Kotłów "Sefako", a od 1980 r. na kolei, w charakterze konduktora, a później kierownika pociągów osobowych.
Maluje od 1980 r., chociaż jego przygoda z malarstwem zaczęła się dużo wcześniej. Mieszkając w Sosnowcu, w sąsiedztwie dekoratorni, zetknął się przypadkowo ze środowiskiem plastyków amatorów. Nauczył się robić blejtramy, gruntować płótno i sam zaczął malować. Próba podporządkowania się obowiązującej w grupie konwencji realistycznej nie powiodła się Brożkowi i po roku zarzucił to zajęcie. Tęsknota za malowaniem powróciła, gdy osiadł na stałe w Sędziszowie. Związał się z grupą plastyków amatorów działających w Klubie Twórców Nieprofesjonalnych przy Domu Kultury w Jędrzejowie, a od 1984 r. z grupą "Sędziwoje", której był współzałożycielem. Do 1981 r. malował tylko i wyłącznie dla siebie. Po raz pierwszy zaprezentował swoje prace szerszej publiczności na V Przeglądzie Plastyki Nieprofesjonalnej w kieleckim Domu Kultury, gdzie otrzymał II nagrodę za pełen nastroju pejzaż zimowy. Rok później miał już wystawę indywidualną w Muzeum Narodowym w Kielcach.
Kolejne lata twórczej pracy zaowocowały następnymi wystawami indywidualnymi, udziałem w bardzo licznych wystawach zbiorowych i konkursach o zasięgu lokalnym, wojewódzkim i ogólnopolskim, i zawsze wysokimi nagrodami. Jest m.in. laureatem I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Sztuki Ludowej "Ojczyzna", ogłoszonyn, przez Stowarzyszenie Twórców Ludowych w Lublinie, do którego należy od 1983 r. Renta dała mu więcej wolnego czasu, który dobrze wykorzystał na rozwijanie swego talentu. Przypadający w bieżącym roku jubileusz 25-lecia pracy był dla Eugeniusza Brożka szczególną okazją do zaprezentowania całej dotychczasowej twórczości na wystawie przygotowanej w Samorządowym Centrum Kultury w Sędziszowie.
Eugeniusz Brożek jest malarzem o szerokich zainteresowaniach. Maluje (farbami olejnymi na płótnie) obrazy o tematyce wiejskiej, religijnej i fantastyczno-baśniowej. Wieś, która jest mu najbliższa, maluje taką, jaką zapamietał z dzieciństwa - z drewnianymi chatami wtopionymi w malowniczy pejzaż i sylwetą koscioła w tle.
Opowiada o sprawach codziennym i o świętowaniu: o pracy na roli i obejściu gospodarskim, dawnych zwyczajach i obrzędach. Chętnie sięga do historii i aktualnej tematyki społeczno-politycznej, którą czerpie wprost z otaczającej rzeczywistości. Artystą wyjątkowym czyni jednak Brożka nie treśc jego obrazów, ale forma wypowiedzi artystycznej. Przemawia do odbiorcy w sposób prosty i zrozumiały posługując się przy tym własnym językiem plasycznym.
Nie dba o poprawnośc rysunku, który zawsze podkreśla czarnym konturem, nie dba o perspektywę. Pozwala mu na to ogromna wyobraźnia malarska, intuicyjne wyczucie formy i kompozycji, a nade wszystko koloru, który w twórczości tego artysty odgrywa rolę pierwszorzędną. Każdy obraz ma swój niepowtarzalny klimat, koloryt i własną poetykę, a obok bogatej
treści rozbudowaną warstwę dekoracyjną. Malarstwo Eugeniusza Brożka jest niezwykle barwne i wesołe, jakby na przekór szarej i nie zawsze pogodnej rzeczywistości, która go otacza, a w której przyszo mu żyć.
Każdy artysta szuka swojego miejsca w sztuce. Spośród ogromnej rzeszy twórców plastycznie uzdolnionych, tylko nielicznym udało się to osiągnąc - Eugeniusz Brożek znalazł swoje miesce w sztuce zwanej naiwną. Naiwnośc sztuki Brożka oznacza orginalność i świeżość w postrzeganiu rzeczywistości, a także szczerość wypowiedzi nie skrępowanej metodami kształcenia plastycznego.
Zaliczany bywa do "innych", "osobnych" - bo ma odwagę malować inaczej: nie naśladuje rzeczywistości, ale ją kreuje. Nazywa się go chętnie artystą ludowym, z uwagi na tematykę wiejską, jaką czesto podejmuje związany emocjinalnie z kulturą wsi, z której przecież się wywodzi.
Eugeniuz Brożek jest już malarzem dojrzałym, o w pełni ukształtowanej osobowości artystycznej. Jest twórcą wewnętrznie niespokojnym, co sprawia, że stale poszukuje nowych form i środków ekspersji dla wyrażania tego, co zajmuje jego wyobraźnię. Ta ciągła potrzeba wypowiedzi artystycznej, wyzwalająca twórczą inwencję, połączona z autentycznym i orginalnym talentem czyni Eugeniusza Brożka artystą wyjątkowym, a jego pozycję w polskiej sztuce nieprofesionalnej mocno ugruntowaną.
|
|
